2014-02-18

Evangelii Gaudium (Mons. Juan Maria Uriarte)

On Juan Maria Uriarte Gotzainak Donostiako Elizbarrutiko apaizentzako jardunaldietan Evangelii Gaudium-i buruz egindako azalpena. (3 zati)



Explicación de la Evangelii Gaudium hecha por Mons. Juan Maria Uriarte en las jornadas sacerdotales de la Diócesis de San Sebastian. (3 partes)

2013-12-23

Feliz Navidad a "Todos" (Por Mons. Munilla)

Soy consciente de que una parte nada desdeñable de la sociedad celebra la Navidad sin referencia religiosa alguna; mientras que otros entendemos que lo central de esta fiesta —como su propio nombre lo indica— es la conmemoración de la natividad de Jesucristo, en quien reconocemos al Hijo de Dios hecho hombre. Los actuales adornos navideños que llenan nuestras calles, caracterizados por figuras geométricas y sin un mensaje explícito, son muestra de la versatilidad de una sociedad en la que conviven dos lecturas de la realidad: la religiosa y la secularizada (en diversos grados, una y otra).
¿Se trata acaso de dos concepciones o de dos mundos incomunicados e incomunicables? Ciertamente, no creo que sea así. Más bien, estoy convencido de que los valores con los que se celebra esa Navidad “laica” tienen más relación de lo que cabe suponer con los valores de la Navidad “cristiana”. ¿Cómo conectar estos dos mundos? ¿Cómo ponerlos en diálogo desde unos valores comunes? Me voy a servir para dar respuesta a estas preguntas de algunas de las intuiciones y expresiones de nuestro Papa Francisco contenidas en su reciente Exhortación Apostólica “Evangelii Gaudium”:
La Navidad es en primer lugar una llamada a la ternura… ¿A qué se refiere Francisco cuando proclama a los cuatro vientos: “¡No tengan miedo a la ternura!”? ¿Es que acaso la ternura puede darnos miedo? Lo lógico sería pensar que el miedo estuviese originado por la antipatía, la grosería, o el rencor… Sin embargo, el miedo es también una sensación que solemos experimentar cuando barruntamos que nos puede ser arrebatado algo a lo que estamos apegados. El miedo a la ternura es el miedo a quedarnos desnudos de las falsas seguridades en las que solemos apoyarnos: ideologías, prejuicios, hábitos egoístas, presunción de saberlo todo, prepotencia, etc.
Cuando perdemos la capacidad de abrazar y de mostrar afecto, algo grave está ocurriendo en nosotros. En este año 2013, marcado por la llegada del Papa Francisco, nos han impactado sus gestos de ternura hacia los niños y los enfermos. Han quedado grabadas en nosotros las imágenes del Papa besando y acariciando algunos rostros deformes, que hubiesen provocado repugnancia en la mayoría de los mortales; y en los que, sin embargo, Francisco parecía descubrir una belleza oculta y atrayente. La ternura de Francisco está teniendo la virtud de rescatar del anonimato muchos de los rostros de los desheredados de la tierra, al mismo tiempo que nos cuestiona el porqué de nuestro miedo a la ternura: miedo a la vulnerabilidad, miedo a la afectividad, miedo al compromiso del amor, miedo a conocer al hombre o a la mujer real que está oculto bajo un disfraz o coraza.
En segundo lugar, otro gran valor de la Navidad consiste en desarrollar el gusto espiritual de estar cerca de la vida de la gente, hasta el punto de descubrir que este es un presupuesto necesario para la felicidad. No es verdad que uno viva mejor si escapa de los demás, si se esconde, si se niega a compartir, si se resiste a dar, si se encierra en su comodidad. ¡Eso no es más que un lento suicidio!
Nuestra felicidad consiste en descubrir que cada uno tenemos una misión en esta vida que da la razón de ser a nuestra llegada a este mundo (¿Cómo no recordar en el tiempo de Navidad la película “Qué bello es vivir”?). Pero para poder compartir la vida desde una entrega generosa, es necesario convencerse de que cada persona es digna de nuestra entrega. Aquí, ciertamente, los creyentes tenemos una ventaja, al
percibir que todo ser humano es objeto de la ternura infinita de Dios. Más allá de toda apariencia, cada persona es inmensamente sagrada y merece nuestro amor, como si se tratase de nuestro familiar más cercano.
En tercer lugar, otro valor clave es el de la esperanza. Tenemos que estar atentos a la tentación del pesimismo y del fatalismo, que nos lleva a pensar que no merece la pena luchar porque todo está perdido. Es verdad que a veces la injusticia hacia los más inocentes parece imponerse; pero también es cierto que una y otra vez comprobamos cómo en medio de escenarios arrasados, vuelve a brotar la vida de forma persistente e invencible. ¡Cada día en el mundo renace la belleza! Los cristianos tenemos también aquí una potencialidad superior para la esperanza, debido a nuestra fe en la Resurrección. Donde todo parece que ha muerto, vuelven a aparecer los brotes de la resurrección. ¡Todos los actos de amor realizados en esta vida son eternos! No se pierde ninguno de ellos: ninguna de nuestras lágrimas, ninguna preocupación por los demás, ningún cansancio generoso, ni ninguna dolorosa paciencia con la que hayamos sobrellevado los defectos del prójimo…

Por todo ello —por la importancia de profundizar en los valores navideños— el Papa Francisco nos invita a recuperar el espíritu contemplativo, que nos permita “bucear” en el misterio que encierra la vida. Como decía Pascal: “El hombre supera infinitamente al hombre”. El Niño del portal de Belén, es la mayor muestra de ello.

2013-12-13

Donostiako Gotzainak egindako Evangelii Gaudium aurkespena





Joan den Asteaskenean Donostiako Gotzaina Aita Santuaren Evangelii Gaudium aurkestu zuen Buen Pastorreko Katedralean, hemen duzue hitzaldi honen ikus-entzunezkoak:





Video de la presentación de la Exhortación Apostólica EVANGELII GAUDIUM (La alegría del evangelio) del Papa Francisco a cargo del obispo de San Sebastián Mons. Munilla: http://youtu.be/aNlpPWAaN0I

Audio de la presentación en IVOOX: http://t.co/5mGFo73OXD


2013-12-11

Janaria Guztientzat

Atzo, Abenduak 10, Francisco Aita Santuak, “Familia bakar bat, janaria guztientzat” kanpainari hasera eman zion. Caritass Internationalis erakundeak bultzatutako kanpina hau mundu zabalean gosa errotik kentzea du helburu 2025 urtea bitartean.

2013-11-27

Evangelii Gaudium

Aita Santuaren lehenengo "Burubide apostolikoa" argitaratu da: "EVANGELII GAUDIUM" (Ebanjelioaren poza"). Hartan, Aita Santuak nahi duen elizaz hitz egiten digu.

Sinodo bat bukatzen denean (Fedearen urtekoa askena izan da), Aita Santuak landutako lanak eta hauen konklusioak aztertzen ditu eta dokumentu bat idazten du (Burubide apostoliko bat).

Hona hemen abendualdirako irakurgai aproposa, Aita Santuak balio askoko tresna uzten digu datozten Gabonak prestatzeko.

Irakurketa ona izan dezatela.

EVANGELLI GAUDIUM

2013-09-26

AITA SANTUAREKIN ELKARRIZKETA KLIK




















2013-09-20

Sei orduko solasaldian, Elizarekin zerikusia duten gai guztiak jorratu ditu

         
                Jesusen Lagundiko aldizkari bati emandako elkarrizketa zabalan, Frantzisko Aita Santuak Elizaren inguruko gai guztiak jorratu ditu: gobernua, ekumenismoa, moralarekin zerikusia duten gaiak, esperientzia kristaua,.... Gairik gatazkatsuenak ere ahotan izan ditu beldurrik gabe Aita Santuak.
         
               Elkarrizketa Antonio Spadaro jesuitak egina du, La Civiltà Cattolicako zuzendariak. Sei ordu luze iraun duen solasaldia, abuztuan egin zuten, 19, 23 eta 29an hain zuzen. Espainian, "Razón y Fe" aldizkariak argitaratuko du elkarrizketa urrian.
              Gai asko jorratu ditu Frantzisko Aita Santuak elkarrizketan. Elizaren gobernua, aldaketak, ekumenismoa, moralarekin zerikusia duten gaiak,...
        
            Bere buruaz ere mintzo da Aita Santua, gustoko duenaz, otoitz egiteko duen moduaz,... Jesusen Lagundian sartzera elkartean bizitzeak bultzatu zuela dio, esaterako: "ez nuen nire burua bakarkako apaiza moduan", dio. Eta hain juxtu horregatik erabaki zuen Aita Santua izanik, Santa Marta egoitzan bizitzea.

         
            Erabakien inguruan, "bapatean hartutako erabakiak ez ditut gustoko2, dio Aita Santuak eta erabakitzeak denbora ematen duela azpimarratzen du. "Asko dira aldaketak azkar egin daitezkeela uste dutenak baina denbora behar dugu. Nire aburuz, aldaketa egokia egiteko oinarriak jartzea ezinbestekoa da. Gauzak argi ikusteko denbora hartu behar dugu".
        
              Elizaren gobernurako eredu baliagarriaz, elkarrizketa ezinbestekotzat jotzen du: "Sinodoak esaterako oinarrizkoak dira egiazko ikuspegia eskuratzeko. Forma aldetik malgutu behar dira bestalde". Denboraren poderioz, esperientzia lortu duela eta gazte garaian akats asko egin dituela dio, bestalde.
          
                Elizaz eta egin beharreko aldaketez luze eta zabal dihar du Aita Santuak ere bai. "Elizak egun gehien behar duena, zauriak sendatzeko eta sinesdunen bihotzak berotzeko ahalmena da" "Errukia behar dute apaizek, pertsonen gainean izatea ezinbestekoa da, samariar onaren moduan. Hau da Ebenjelioa. Eta bestalde, egituran egin beharreko aldaketak ondoren etorriko dira, azalekoak dira. Egin beharrreko lehen aldaketa, jarreran datza".
           
                Honenbestez, Eliza kanpora ateratzeko aldaketa da, Aita Santuaren iritziz, egin behar den lehena. "Elizatik urrun dagoenaren bila doan Eliza behar dugu. Kanpora irteten den Eliza. Eliza utzi zuenak zergatik egin zuen jakin eta haren bila jo behar dugu. Baina ausardia behar dugu horretarako".
              
                    Eliza, "Jainkoarekiko Fidela den herri santua" dela dio. "Denak elkarturik gaude eta inor ez da bakarrik salbatuko". Eta bizitza erlijiosoari dagokionez, "erlijiosoak profetak direla" dio, "Ebanjelioaren espiritua iragartzen dutenak".
                    
                   Elizaren barruan egoera berezia dutenen egoeraz ere mintzo da, dibortziatuak, homosexualak,... Pertsona guzti hauek kontuan hartzera gonbidatzen ditu fededunak: "Jauna haiekin dago eta gure betebeharra ere bada haiekin egotea". Bestalde, "abortoaz, homosexualitateak, antisorgailuez,.... Etengabe hitzegiten ezin izango dugu ibili", dio. "Kontestu finko baten barruan hitzegin behar dugu horietaz".
           
                    Emakumeak Elizan duen paperaz ere aritu da eta emakumezkoen presentzia areagotzearen alde egin du: "Erabaki garrantzitsuak hartzen diren guneetan emakumeak izatea behar dugu. Egun erronka hori dugu: emakumeak Elizan non egon behar duen erabakitzea".
            
                 Jainkoaren bilaketa prozesuaz, Aita Santuak aieneka ez ibili eta Jainkoa gure egunerokoan topatzera gonbidatzen gaitu: "Jainkoa gaur da. Horregatik aieneka ibiltzeak ez gaitu Jaungoikoa topatzera laguntzen". Halaber, apaltasuna eskatzen die fededunei.          
        
                  Razón y Fe, Jesusen Lagundiko aldizkariak argitaratu du elkarrizketa. Urrian azalduko da paperean eta web orriaren bitartez ere irakur daiteke.
      

2013-09-23

Bataioa


Bataioa powert point




LEHEN  HEZKUNTZA:          ZIKLOA:   2.           MAILA:  2.              HIRUHILABETEA:  3.

   Eibar aldeko erlijioko irakasleak

ARLOA

ERLIJIOA

Gaitasunak

- Gizarterako eta hiritartasunerako gaitasuna

- Hizkuntza-komunikaziorako gaitasuna

- Informazioa tratatzeko eta teknologia digitala erabiltzeko
gaitasuna.
- Norberaren autonomiarako eta ekimenerako gaitasuna.
- Ikasten ikasteko gaitasuna.
Helburuak
-          Kristau elkartearen zeinu eta liturgi ospakizunak ulertzeko, beraietan dauden balio estetiko eta erreferentzia historikoak antzemateko, eta, dagokionean, liturgi jardueraren prestaketa eta garapenean ekintzaile izateko gaitasuna.
-          Gizarte eta kultura inguruan dauden jatorri erlijiosoko usadio eta ohiturak deskribatzeko eta berauek ulertzeko gaitasuna.
-          Uraren sinboloaren bidez, kristauok Jainkoaren seme-alabak eta elkarren senide garela adieraztea

Edukiak
1.      Bataioaren sakramentua.
2.      Kristau mezua ulertzea eta adieraztea.
3.      Ura, bataioaren sinboloa..
Metodologia
- Bataioaren gaia lantzerakoan umeei beraien bataioko argazkiak eskatu edo eta Internetetik hartutako irudi eta sakramentuarekin lotutako testua emanda, power point montajea sortuko dugu..

2013-09-16

Erlijio ikasgaia ez da katekesia


Erlijio ikasgaia ez da katekesia
(Gasteiz, Bilbo eta Donostiako Elizbarrutietako Irakaskuntza arduradunak)

Isabel Celáa, Jaurlaritzako Hezkuntza Sailburu ohiaren idazkia argitaratu zen pasa den asteburuan “Erlijioa ikasmahai artean” izenburupean. Hari hainbat xehetasun egitera beharturik gaude:
Hasteko eta behin, emandako datua ez da egi osoa: batxilergoan ikasleen %3ak soilik aukeratu du erlijio ikasgaia; baina honen atzean dauden arrazoiak isiltzen dira, eta Hezkuntza Sailak badu horretan zerikusirik. 2008ko Jaurlaritzaren araudi berria martxan jarri zenetik, Erlijioa ikastordu arruntatik kanpo gelditu zen eta haren ordezkorik gabe gainera; indarrean dagoen legearen kontrako neurria hartu zen, orain Epaitegi Gorenaren erabakiak adierazi duen bezala. Hori gutxi ez eta azken urteotan erlijio ikasgaiaren aurka egin diren arau hausteek, manipulazioek eta presioek, ikasleria %24tik %3ra eraman dute. Hau da, “hiltzeko moduko” egin zioten ikasgaiari eta orain, “hilik” dagoela diote. 2012ko Uztailaren 20ko epaiari esker, Epaitegi Gorenak Euskadiko Gotzaindegien eskaerak entzun zituen; okerra zuzendu eta  Hezkuntza Sailak hartutako norabide desegokia bide onera eraman zuen.
Bestalde ez da egia erlijio ikasgaia eta katekesia gauza bera direnik, sailburu ohiak dioen moduan. Hala bada, nola da posible Celáaren Hezkuntza Sailak Euskadiko Agintaritzaren Aldizkarian Erlijio ikasgaiaren curriculuma onartu eta argitaratzea eta orain aldiz eduki horiek katekesi hutsa direla esatea? Argi utzi nahi dugu ezin dela erlijioaren irakaskuntza estrategia politikoen baitan erabili; eta modu berean ez da zilegi alderdi politiko berri batek boterea hartu bezain pronto, hezkuntza planak bere pentsaeraren arabera aldatzea (hor ditugu LOGSE, LOCE eta oraingo LOMCE legeak),    inolako giza-adostasunik gabe.
Argi dago Erlijio Ikasgaiak, ikuspegi konfesionaletik egiten duela kristautasunaren inguruko gogoeta, baina horrek ez du inolaz ere esan nahi katekesia denik. Katekesiak fedearen baitan Jainkoarekin topatzea bilatzen duen bitartean (esperientzia da batez ere), erlijio klaseak ekintza erlijiosoaren ezagutza eta edukietan eta horrek gizartean duen eraginean sakontzea du helburu. Horregatik hain zuzen erlijio katolikoa ikasgaia maiz aukeratzen dute fededun ez diren eta beste erlijiotako kide diren askok.
 Celáa anderearen idazkiak bestalde guztiak barneratzen dituen estatu laikoaz hitz egiten du, erlijio guztiak errespetatzen dituena, haiek eman dezaketena kontuan hartzen duena, baina horietako bat ere ez bere egiten ez duena. Hau da hain justu guk defendatzen duguna. Gizaki bakoitza bere uste eta sinesmenen arabera hezita izan dadila, Estatuak gizartearekiko dituen betebeharrak areago eraman gabe eta gizartearen baitan erori gabe; hau da, gizartea anitza dela kontuan hartu eta ez gaitzala guztiak kolore bakarra duen ikuspegi ideologiko beretik pasa arazi. Hain zuzen kontzientzia eta erlijio askatasuna da defendatzen dugun ikuspegi horretatik abiatuta, guraso eta familiei euren seme-alabak nahiago duten sinesmenaren arabera hezteko ahalmena ematen diena.
Estatuak eta Egoitza Santuak dituzten akordioen inguruan, azpimarratzekoa, “pacta sunt servanda”: akordioak bete egin behar dira. Eta Gorenaren epaiak bertan behera uzten du Euskal Erkidegoan, Batxilergoko azken lau urtetan Erlijio ikasgaia tratatu den modua. Ez genuke Eliza eta Estatuaren arteko akordiora jo beharko, administrazioak konstituzioak jasotzen duen kontzientzia eta erlijio askatasuna errespetatuko balitu. Konstituzioak bete-betean babesten du pertsonaren heziketa osoa, haren sinesmenaren araberako eskubideak eta askatasuna eta erlijio eta moral heziketa (27.2 eta 27.3 Art.). Baina azkenaldiko esperientzia eta historiak behin eta berriz erakusten digute hezkuntza, antropologia, morala eta erlijio alderdietan batez ere, elementu ideologiko gisa erabiltzen dela.
Zergatik ez Europako gainerako herrialdeei begiratu? Horietako gehienetan erlijio ikasgaia, ikasle eta familien hautaketa asketik abiatuta curriculumaren barnean sartzen da eta erlijioaren ordezko ezberdinak eskaintzen dira. Erlijio klaseak pertsona duina egiten duten egiak eta baloreak eskaintzen ditu eta garaiko gizartearekin konpromisoa hartzeko gai diren gizon-emakumeak hezten ditu. Honen aldeko Europako Kontseiluko Parlamentu Batzarraren ikuspuntua azpimarratu nahi genuke (1720-2005 Aholkua): “Hezkuntza eta Erlijioa”, eta baita beste hainbat dokumentu eta hausnarketa. Izan ere hezkuntza sistematik kanpo utzi nahi den ikasgai honek, zerikusi handia du heziketa, hori bera izan dadin: heziketa, hain justu; pertsonari heldutasunera iristen, errealitatea ulertzen eta guztion onuraren alde gizartearen zerbitzari izaten erakusten dio.

2013-07-15

ERLIJIOAREN IKASGAIA EUROPAN



La Lomce ha vuelto a situar a la asignatura de Religión en el ojo del huracán. La reforma educativa aprobada por el Gobierno asocia en la educación obligatoria una asignatura alternativa de «Valores sociales y éticos» para los alumnos que no la cursen, de forma que las calificaciones de una u otra hagan media con el resto de las materias y cuente como cualquier otra a la hora de pasar de curso. «Puntúa en la evaluación continua y forma parte de la media, como la «asignatura espejo», pero no entra en las evaluaciones nacionales», explicaba a ABC el ministro de Educación, Cultura y Deporte, José Ignacio Wert, horas después de que el Consejo de Ministros diera el visto bueno al proyecto de ley.
«Estamos obligados a cumplir los compromisos internacionales, el tratado con la Santa Sede de 1979, además de hacer lo que la inmensa mayoría de los estados de la UE, que contemplan la oferta obligatoria de una asignatura de Religión, con rango evaluable, y que quienes no la cursen deban cursar otra, de manera que elegir Religión no sitúe a los alumnos en una posición desfavorable. Eso es estrictamente lo que hemos hecho», añadía Wert.
En los países de Europea analizados por los corresponsales de ABC se ofrece el aprendizaje de la religión mayoritaria en el país bien como una asignatura más del currículum obligatorio como en elReino Unido, Finlandia o Greciao como opcional con efectos académicos (Alemania y Bélgica) o facultativa sin que la nota cuente para la media (Portugaly en Italia en los cursos superiores).
Según datos actualizados por el Ministerio de Educación, la asignatura de Religión también es obligatoria actualmente en otros países europeos como Austria, Chipre, Dinamarca, Irlanda, Malta, Noruega, Rumanía, Suecia, Suiza y opcional en Andorra (sistema andorrano), Croacia, Eslovaquia, Holanda, Hungría, Letonia, Lituania, Luxemburgo, Polonia o Ucrania. En la República Checa o en Bulgaria no existe la asignatura.
Sistemas educativos que antes ignoraban la religión han incorporado al currículo asignaturas con referencias religiosas. Es el caso de muchos de los antiguos integrantes de la URSS. En Rusiaes obligatorio cursar a los 10 y 11 años la de «Fundamentos de las religiones y la ética laica», escogiendo entre seis módulos la religión que se desee.
En Francia se aprobó reintroducir el estudio del «hecho religioso» con carácter obligatorio que debía comenzar a impartirse en 2012, pero la llegada al poder del socialista François Hollande dejó la asignatura en suspenso, por lo que la enseñanza de la religión sigue desterrada de la educación pública.
El catedrático de Educación Comparada de la UNED, José Luis García Garrido, aprecia una doble tendencia en la actualidad. «Por un lado existe una expansión de la descreencia religiosa, a la gente le importa menos, pero a su vez se está experimentando un renacimiento como fenómeno cultural necesario para entender la historia, el arte o la música de un país».
A juicio del experto en sistemas educativos, la reforma impulsada en España «no resulta muy innovadora» aunque «sí se ha puesto un poco al día» con respecto al resto de Europa al dar a la religión «carta de naturaleza como asignatura normal» y convertirla en evaluable, despojándola de una situación de «maría».
ABC-TIK HARTUA